Hayata hangi taraftan baktığın o kadar önemli ki . Çocukluğum da çok sevilmekti derdim. Herkes beni sevsin, herkes benimle arkadaş olsun isterdim. O kadar ki , biri beni sevmediğinde üzülürdüm. Yıllar geçti , ben büyüdüm. Meğer ne kadar yanlış bakıyormuşum hayata. E, çocuktum tabii doğal olarak bilmiyordum böyle şeyleri. Belki normaldi o zamanlar ama hala çevremdekilerin bazıları onları çok seven insanların peşinden gidiyor, onlardan ayrılamıyorlar. “Çok” sevdikleri için diyorlar ama yanlış.

Gerçek nedeni; kendilerini yeterince sevmemeleri . Lütfen sen de kendini sev. Bu bencillik yada ego değil. Emin ol , böyle yaşamak başkasına mahkum olmaktan çok daha iyi.

Arda EREL ( YAZAR)