Evimde bir çiçeğim var. Yıllardır bakıyorum ona. Okşuyorum, bebeğim benim diyorum. Bütün dertlerimi , mutluluklarımı anlatıyorum. Ve parladığını fark ediyorum o an mutluluğumu paylaşınca . Bazen işlerim yüzünden unutuyorum . O zaman ne oluyor biliyor musunuz? Ağlıyor evet ağlıyor. İlk karşılaştığımda çok şaşırmıştım. Ama bir arkadaşımdan duymuştum bazı çiçekler ağlarmış diye.

Sonra gözyaşını silip onu seviyorum. Canım bebeğim diyorum. Unuttuğum için özür diliyorum. Durumumu anlatıyorum ve beni dinliyor. Parlamaya başlayınca beni anladığını anlıyorum ve çok mutlu oluyorum.

Evet çiçeğimin adını merak ediyorsunuz değil mi?

O benim canım DİFENBAHYA çiçeğim. Ve şu an 3 tane bebeği oldu. Allah’ım ne güzel yaratıyor. Siz de bir arkadaş edinin derim. Önemli olan nasıl olduğu değil ne olduğu ve nasıl davrandığınız!!!

Sevilay Balcı KILIÇ