Çok yorgunum hayat o kadar çok üstüme geliyor ki dayanamıyorum. Tevekkül ediyorum ama yorgunum.

Kaç parçaya bölünüyorum bir bilseniz daha da bölüneceğimi düşünüyorum. Kendimi Atom’a benzetiyorum. Bölündükçe parçalarım bölünüyorum.

Atom parçaları daha ne kadar küçülebilir bilemiyorum ama ben bir türlü küçülemiyorum, iyi mi kötü mü bilmiyorum. Belki küçüldükçe büyüyorumdur. Çektiğim acılar beni çoğaltıyor ve hayata bakış açım günden güne değişiyor. Daha ne kadar kabuk değiştireceğim bilemiyorum. Mutlu muyum bu durumdan? İnanın şu an hiçbir şeyin farkında değilim. Kaosun içindeyim sanki.

Sevilay Balcı KILIÇ