Merhaba benim adım Özge. Nasılsınız? Beni sorar gibisiniz? Ben mi evet iyiyim. Çünkü arkadaşım ile kitap evine gideceğiz. Benim hayatım kitap. O kadar çok seviyorum ki!

Diyeceksiniz ki neyini seviyorsun?

Şöyle anlatayım ; Kitabın içine giriyorum okurken. Farklı hayatlara yolculuk yapıyorum. Bazen kardeşleri oluyorum, bazen arkadaşları , bazen de dışarıda biri (seyreden olarak yani).

O kadar çok şey öğreniyorum ki onlar gibi bende hata yapıyorum, gülüyorum, üzülüyorum.

Kitabın içinden çıkmak çok zor oluyor. Sonra etkisini atamıyorum üstümden. Bir süre kendime gelemiyorum. İşte olay bu. Şimdi arkadaşım Zehra’yı da alıştırmak istiyorum okumaya.

Acaba şu an ne yapıyor çok merak ediyorum. Benim gibi heyecanlı mı? Arasam mı yüzündeki ifadeyi canlı olarak mı görsem.

(Zehra’da Özge’yi düşünüyordur o anda)

Gerçekten merak ediyorum beni nasıl alıştıracak kitap okumaya. Tamam birazcık okuyorum ama Özge gibi hissetmiyorum ki!

Aslında istiyorum onun gibi olmayı bu hayattan kopup başka hayatlara bakmayı. Çok heyecanlıyım çıkmıştır yola şimdi. Ben de çıkayım artık.

Evet çantam burada, anahtarlar tamam hadi bakalım yeni yolculuklar keşfetmeye. Derken telefonu çalar. Arayan Özge’dir.

Özge- Ben yoldayım ve çok heyecanlıyım seni kitaplarla tanıştıracağım için.

Zehra- Tamam canım çıkmak üzereyim kitap evinde görüşürüz.