Tuğba SARIÜNAL

Elmasın kömürde, ipliğin pamukta gizli olduğu dünya burası. Sır hem gözünün önünde hem de gören gözün sindiremeyeceği kadar derin de. Aldığı nefesi kendi içinde kaybettiğini bilmeyen insan, kendi dışında arasa da neyi bulacak sanki ?

Hareket ediyoruz.. Karşılaşıyoruz. Hatırlıyoruz. Unutuyoruz.

Görünmeyeni arayan hareket hali içinde, yalnızca kendimizden kendimize doğru ilerliyoruz.

Kainat kocaman bir ayna.

Hakikati aramak , kendini bulmak.

Sevginin nefrete dönüşmesi de bunun yokluğundandır.

Yeşeremeyen kararır.

Sevilay BALCI KILIÇ